Fenna (16) : Ik ben het geel, dat was het uitgangspunt

Fenna (16): Ik ben het geel, dat was het uitgangspunt

Beeldende therapie was voor mij best wel een heftige drempel. Het is vaak voorgekomen dat ik helemaal niks
maakte. Ik moest van te voren precies weten wat het zou worden.

Regenboog (A4 formaat, waterverf)

Ik heb me bij Triversum aangemeld omdat ik vastliep in mijn ontwikkeling, emotioneel en in het contact met anderen. Mijn angsten en paniek werden steeds groter, het was echt kiezen tussen leven en dood, ik was een gevaar voor mezelf geworden. Die vrijwillige opname was best een grote stap. In het begin vond ik alle therapieën eng, ik was bang voor alles en iedereen, ik hield het liefst mijn mond en verdween het liefst gewoon. Ik had last van een controleprobleem. Beeldende groepstherapie was heel goed voor mij, juist omdat het ging over de controle loslaten en zichtbaar worden ook voor anderen. Het legde bloot waarom ik daar was. Wat ik ook deed, het viel op. Ook als ik niks deed. Deze regenboog was niet zoals ik wilde. Die vlekken vond ik verschrikkelijk, worst case scenario. Meestal gooide ik mijn werk weer weg. Toch wel goed dat ik de tekening heb bewaard, want ik vind het nu leuk om terug te zien.

Streep (A4 formaat, stift)

Het grootste probleem was om te beginnen. Het is een wonder dat ik dit bewaard heb. Het is een wonder dat het er gekómen is! Ik móést wat maken, anders werd de aandacht weer op mij gevestigd en dat wilde ik niet. Ik begon te huilen, ik kon niet meer praten van de stress. Hoe kon ik vertellen wat er aan de hand was? Het lukte niet, er stond een Mount Everest voor me, voordat ik kon beginnen. In de laatste twee minuten is dit gebeurd. Heel symbolisch: ik heb iets gedaan, iets kleins. Hoe moeilijk ik het ook vond, hoe bang ik ook was, ik heb toch twee strepen gezet. Het ging om het idee. Het was iets. Het was iets. Het gaat niet om mooi, dat heeft Jacqueline misschien wel
honderdduizend keer herhaald. Het gaat om het proces van aan de slag gaan.

Mijn zus en ik (A4 formaat, plakkaatverf)

Naast de groepstherapie, heb ik ook een tijdje individuele beeldende therapie gehad. Dit werkstuk was een enorme overwinning, omdat ik over de tienduizend drempels voor mijn neus ben gestapt. Het gaat over de relatie tussen mij en mijn zus. Ik had dissociaties en zweefde weg. Jacqueline trok me er doorheen en zei, doe mij maar gewoon na. Dat was voor mij op dat moment heel goed, anders was ik helemaal niet in beweging gekomen. Ik ben het geel en mijn zus is het rood. Via de kleuren werd onze relatie helderder. Rood staat meer op de voorgrond dan geel, is overheersender. Dat geel ben ik blijven gebruiken, steeds als ik iets maakte. Als ik het geel ben, hoe sta ik dan in verhouding met de rest? Dat was voor mij heel fijn. Ik ben het geel, dat was het uitgangspunt.

Denkwolk (A3 formaat, plakkaatverf)

Dit werk is aanweziger en groter dan alle andere dingen die ik heb gemaakt. Qua formaat en vooral qua kleuren is het veel sprekender.
Het is gewoon een enorme denkwolk. Ik ben gaan inzien hoezeer ik kom vast te zitten in mijn eigen gedachten. Ik ben dat kleine poppetje dat overspoeld wordt door eigen gedachten en gevoelens en dingen die zich allemaal in het hoofd afspelen. Ik ben echt een piekeraar.
Die druppels zijn de symbolische regen, het verdriet dat uit deze hele troep voortkomt. Dit is het Mount-Everest-gevoel, het is zo groot, er is geen beginnen aan. Ik weet zelf niet eens wat er aan de hand is, alleen dat het in de weg zit en dat ik niet weet wat ik ermee moet.

Geel omrand (A4 formaat, ecoline)

Ik dacht, zoals het voelt, ga ik het ook maar maken, een beetje kriskras, ingekaderd in die zwarte rand eromheen. Met het zwart ben ik begonnen, het geel kwam later. Het laat zien hoe ik opgesloten zat in mezelf. Alles wat er speelde bleef binnen, het kon er niet uit. Heel gesloten, die chaos. Wat vinden anderen ervan? Hoe zullen anderen op mij reageren? Ik wist dat niet van tevoren. Als ik mijn werk in
de groep liet zien, dan moest ik er ook iets over vertellen. Dat heb ik gaandeweg wel meer aangedurfd. Wat vind ik er zelf van? Het was lastig voor mij om het gewoon goed te vinden. Het was nooit wat het moest zijn. Ook dit werkstuk werd niet zoals ik het wilde. Nooit is het
goed genoeg, het heeft echt lang geduurd voordat ik daar overheen was. Nu sta ik meer op voor mezelf en de dingen die ik belangrijk vind, maar het gaat niet vanzelf.